Spis treści
Na polskim rynku pracy bardzo popularne jest stwierdzenie, że jedyną słuszną formą zatrudnienia jest zawarcie ciągłego stosunku pracy – najlepiej bezterminowo. Nie bez powodu więc umowa o pracę często utożsamiana jest właśnie z umową o pracę na czas nieokreślony. Dla większości etatów umowa na czas nieokreślony stanowi najbardziej komfortową formę zatrudnienia, przede wszystkim z punktu widzenia pracownika. Jej warunki określają przepisy Kodeksu Pracy, które ściśle regulują przebieg stosunku pracy i jasno wskazują na prawa i obowiązki pracodawcy oraz liczne korzyści dla pracowników.
Umowa o pracę na czas nieokreślony – korzyści
Jak sama nazwa wskazuje, główna zaleta umowy na czas nieokreślony dotyczy stabilności zatrudnienia. Ta, z punktu widzenia pracownika, najlepiej chroni jego uprawniania, zaś dzięki odpowiednio długiemu okresowi wypowiedzenia, daje szansę na znalezienie alternatywnego zajęcia. Ponadto posiadanie umowy na czas nieokreślony ma bardzo duże znaczenie w przypadku potencjalnych kredytobiorców. Wbrew pozorom instytucje udzielające pożyczek zwracają uwagę na horyzont czasowy zatrudnienia, dzięki czemu znacznie wzrastają szanse na otrzymanie środków. Na co jeszcze może liczyć pracownik? Umowa o pracę gwarantuje ustawową płacę minimalną, prawo do urlopu wypoczynkowego oraz pełną możliwość wykorzystania zwolnienia lekarskiego tzw. L4 oraz w razie potrzeby uprawnia do zasiłku dla bezrobotnych. Co więcej ewentualne zwolnienie pracownika musi zostać odpowiednio uargumentowane i poświadczone rzeczywistym stanem rzeczy w przedsiębiorstwie. Dzięki temu pracownik unika ryzyka nadużyć ze strony optymalizujących koszty pracodawców i może liczyć na swego rodzaju ochronę posady - oczywiście w granicach prawnych regulacji. Z tego powodu większość osób aktywnych zawodowo dąży do nawiązania stosunku pracy w oparciu właśnie o umowę na czas nieokreślony. Mimo, że zastosowany typ umowy to w dalszym ciągu indywidualna decyzja pracodawcy, prawo w tym przypadku skłania się w stronę zatrudnionych. Warto pamiętać, że po przekroczeniu ustawowych limitów zatrudniania pracownika, przełożony jest zobowiązany przekształcić obowiązującą z kolei umowę właśnie w umowę na czas nieokreślony.
Kiedy umowa na czas nieokreślony?
Umowa na czas nieokreślony jest jednym z podstawowych rodzajów umów o pracę. Może zostać zawarta na samym początku zatrudnienia, ale częściej spotykanym scenariuszem jest przejście z umowy na czas określony do umowy na czas nieokreślony. Zgodnie z przepisami Kodeksu Pracy, umowa na czas nieokreślony zawarcie umowy ma miejsce, gdy łączny okres zatrudnienia na podstawie umów terminowych przekroczy 33 miesiące lub po zawarciu czwartej umowy na czas określony. Po tym czasie, zgodnie z prawem, umowa na czas określony automatycznie zmienia się na umowę na czas nieokreślony.
Zgodnie z umową na czas nieokreślony, pracownik jest zobowiązany do wykonywania pracy odpowiadającej rodzajowi pracy, jakiej podjęcie zobowiązał się w umowie, z zachowaniem okresu wypowiedzenia. To oznacza, że niezależnie od okoliczności, pracownik jest zobowiązany do realizacji swoich obowiązków pracowniczych, o ile nie zostanie zakończona umowa o pracę przez jedną lub obie strony z zachowaniem okresu wypowiedzenia umowy.
Łączny okres zatrudnienia
Kiedy mówimy o łącznym okresie zatrudnienia, mamy na myśli sumę wszystkich okresów, w których pracownik był zatrudniony u jednego pracodawcy na podstawie umów na czas określony. To właśnie ten okres decyduje o tym, kiedy umowa na czas określony zmienia się na umowę na czas nieokreślony. Jest to kluczowe dla zrozumienia, po jakim czasie należy się umowa na czas nieokreślony.
Zachowania okresu wypowiedzenia
Okres wypowiedzenia jest istotnym elementem umowy o pracę. W przypadku umowy na czas nieokreślony, jest to okres, który musi minąć od chwili, gdy jedna ze stron zdecyduje się na rozwiązanie umowy o pracę, do momentu, kiedy umowa jest faktycznie zakończona. Warto pamiętać, że prawo pracy zobowiązuje obie strony do zachowania okresu wypowiedzenia, chyba że umowa zostanie rozwiązana za porozumieniem stron lub w wyniku zwolnienia dyscyplinarnego.
Czy trzecia umowa musi być na czas nieokreślony?
Według Kodeksu Pracy, trzecia umowa na czas określony nie musi automatycznie przekształcać się w umowę na czas nieokreślony. Kluczowym jest tu jednak kwestia czasu - jeżeli łączny okres zatrudnienia na podstawie umów na czas określony przekroczy 33 miesiące, to już dnia zawarcia czwartej umowy, niezależnie od jej czasu trwania, umowa ulega przekształceniu w umowę na czas nieokreślony.
Jaka umowa po okresie próbnym 2023?
Po okresie próbnym, pracodawca ma prawo, ale nie obowiązek, do zaoferowania pracownikowi umowy na czas nieokreślony. W praktyce często po okresie próbnym zawierana jest umowa na czas określony, jednakże należy pamiętać o ograniczeniach dotyczących liczby i długości trwania takich umów.
Po jakim czasie należy się umowa na czas nieokreślony?
Umowa na czas nieokreślony należy się pracownikowi, kiedy łączny okres zatrudnienia na podstawie umów na czas określony przekroczy 33 miesiące lub po zawarciu czwartej umowy na czas określony. Te ograniczenia mają na celu zabezpieczenie pracowników przed nieustannym przedłużaniem umów na czas określony, które nie zapewniają tak dużej stabilności zatrudnienia.
Jak liczyć limit umów na czas określony?
Limit trzech umów na czas określony, po których następuje automatyczne przekształcenie w umowę na czas nieokreślony, dotyczy sytuacji, gdy pomiędzy umowami nie ma przerwy lub przerwa nie przekracza jednego miesiąca. Przerwa dłuższa niż jeden miesiąc "zeruje" licznik umów, umożliwiając zawarcie kolejnych umów na czas określony.