Zasadniczą treść umowy o pracę reguluje art. 29 Kodeksu pracy. Warto jednak zauważyć, że przepis ten zawiera zarówno normy bezwzględnie obowiązujące, jak również dyspozytywne. Te, które są konieczne, warunkują powstanie samego stosunku prawnego, czyli zawiązania umowy o pracę pomiędzy dwoma podmiotami. Warto zauważyć, że nie w każdej sytuacji można mówić o tym, że stosunek pracy został nawiązany. O nim świadczy dopiero wypełnienie wszystkich przesłanek zawartych w art. 22 § 1 Kodeksu pracy, zgodnie z którym: ?Przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca ? do zatrudnienia pracownika za wynagrodzeniem?.
Rodzaj pracy i wynagrodzenia
Zgodnie z wspomnianym już art. 29 Kodeksu pracy, każda umowa o pracę powinna nie tylko określać jej strony i rodzaj umowy, datę jej zawarcia, ale również warunki pracy i płacy. Konieczne jest też wskazanie rodzaju pracy, jaką pracownik będzie świadczył, miejsca i czasu jej wykonywania, jak również wynagrodzenia za pracę. To ostatnie powinno odpowiadać rodzajowi pracy, ze wskazaniem składników wynagrodzenia. Dodatkowo strony powinny zawrzeć w umowie informacje na temat wymiaru czasu pracy, jak również terminu rozpoczęcia pracy.
Punkty istotne, ale...
Brak dokonania ustaleń, które wymienione zostały w art. 29 Kodeksu pracy nie prowadzą do unieważnienia całej czynności prawnej. Dla przykładu, jeżeli strony nie określą wymiaru czasu pracy, to przyjmuje się, że pracownik będzie świadczył pracę w pełnym wymiarze czasu pracy, czyli będzie pracownikiem pełnoetatowym. Ponadto, termin rozpoczęcia pracy jest tu ściśle połączony z terminem nawiązania stosunku pracy. Jeżeli nie został on ustalony, to zgodnie z art. 26 Kodeksu pracy, stosunek pracy nawiązuje się w dniu zawarcia umowy.
Miejsce pracy
I miejsce pracy nie musi być ściśle określone w umowie o pracę. Trzeba wskazać, że strony mogą umówić się na świadczenie pracy zarówno w stałym, jak i zmiennym miejscu. W ostatnim przypadku ta zmienność może być związana z różnymi kwestiami. Wynikać może zarówno z charakteru samej pracy, jak również z ustaleń, które poczyniły pomiędzy sobą zainteresowane strony podpisujące kontrakt. Miejsce świadczenia pracy może być też ustalone za pomocą wskazania poszczególnych siedzib pracodawcy.
Inne okoliczności
Strony, które nawiązują stosunek pracy nie muszą ściśle kierować się art. 29 Kodeksu pracy. Ponieważ mają one dużą dowolność, w praktyce mogą ustaleniami objąć także inne elementy, które są niezbędne. Warto jednak pamiętać, że dodatkowe ustalenia muszą być tak sformułowane i zapisane, aby strony mogły je odczytać z zawartej umowy w sposób jednoznaczny. W praktyce najczęściej mowa o ewentualnym zwiększeniu praw pracowniczych czy też jeszcze ściślejszym i dokładniejszym określeniu czasu pracy.
Wynagrodzenie za pracę
W praktyce uważa się, że ten punkt nie powinien pozostawiać wątpliwości. Za świadczoną pracę zatrudnionemu należy się wynagrodzenie. Z uwagi na fakt, iż na pracodawcę może zostać nałożona grzywna za niepotwierdzenie na piśmie warunków kontraktu, warto pamiętać o tym, że w umowie powinny być bardzo dokładnie i ściśle określone wszystkie składniki wynagrodzenia. Warto pamiętać, że mowa tu nie tylko o jego wysokości, ale również terminach dokonywania wypłat.
Umowa? Na piśmie
Inną kwestią jest fakt, że strony umowę o pracę powinny zawrzeć na piśmie. Dopuszczalne jest zawarcie umowy w formie ustnej, niemniej jednak w takim przypadku ?pracodawca powinien, najpóźniej w dniu rozpoczęcia pracy przez pracownika, potwierdzić pracownikowi na piśmie ustalenia co do stron umowy, rodzaju umowy oraz jej warunków? (art. 29 § 2 Kodeksu pracy). Warto przy tym podkreślić, że Kodeks pracy nie przewiduje ewentualnych skutków za nie zawarcie umowy o pracy w formie pisemnej.
To może Cię również zainteresować
