Nawiązanie stosunku pracy rodzi wzajemne obowiązki podmiotów. Zgodnie z art. 22 § 1 Kodeksu pracy: ?Przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca ? do zatrudnianie pracownika za wynagrodzeniem?. W sytuacji, gdy pracownik dochodzi przez sądem pracy wynagrodzenia w kwocie netto i takie zostaje zasądzone na jego rzecz, pojawia się problem z wyliczeniem składek i podatku. Warto zauważyć, że problem jest tym poważniejszy, gdy pracodawca lekceważy wyrok, zaś kwotę egzekwuje na drodze egzekucji sądowej komornik sądowy. Wówczas też rodzi się pytanie, kto powinien zapłacić wszelkie daniny na rzecz państwa.
Wytyczne w Kodeksie pracy
Jednym z podstawowych obowiązków, które ciążą na pracodawcy, jest wyliczanie i wypłacanie wynagrodzenia za pracę, którą pracownik wykonał. Zgodnie z przepisami, niezbędne jest, aby robić to co najmniej raz w miesiącu. Jeżeli podmiot zatrudniający wypłaca wynagrodzenie za miesiąc pracy w miesiącu następnym, to graniczną datą jest 10 dzień tego miesiąca. W sytuacji zaś, gdy pracodawca nie reguluje swoich zobowiązań wobec pracownika, ten ma prawo wystąpić do sądu z roszczeniem o wypłatę i jednocześnie wskazać, o przyznanie jakiej kwoty wnioskuje. Jeżeli poda kwotę netto, to będzie stratny ? od zasądzonej kwoty należy bowiem odjąć podatek i składki, których odprowadzenie do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych jest niezbędne.
Z czego składa się pensja?
W Kodeksie pracy na próżno szukać podziału wynagrodzenia na kwotę brutto i netto ? ustawodawca operuje wyłącznie pojęciem ?wynagrodzenie?. To jednak, jak wynika z przepisów, obejmuje również tę część, którą podmiot zatrudniający ma obowiązek odprowadzać do właściwego urzędu skarbowego czy Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Wyraźne jest to choćby w art. 87 § 1, gdzie ustawodawca instruuje, w jaki sposób należy dokonywać potrąceń należności z wynagrodzenia: ?Z wynagrodzenia za pracę ? po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne oraz zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych ? podlegają potrąceniu tylko następujące należności [...]?. Oznacza to, że wynagrodzenie, które otrzymuje pracownik, to zawsze wynagrodzenie netto.
Ubiegać się o kwotę brutto
Na temat dochodzenia należności przez sądem pracy wypowiadał się również Sąd Najwyższy. W uzasadnianiach do różnych wyroków wskazał on, że prawidłowo osoba zatrudniona powinna ubiegać się o wynagrodzenie brutto, gdyż w przeciwnym wypadku powstaje problem właśnie z rozliczeniem podatku czy składek ? przepisy w tym względzie nie są spójne. Jeżeli na rzecz pracownika zostanie zasądzona kwota netto, to w efekcie otrzyma on mniej niż powinien. Dzieje się tak z prostej przyczyny ? sąd pracy zasądzając na rzecz powoda pewną sumę pieniędzy nie odlicza od niej zaliczki na podatek czy też składek, które powinny być odprowadzone do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. W efekcie zatem pojawia się poważny problem.
Wylicza komornik sądowy
Co w sytuacji, gdy były pracodawca lekceważy wyrok, zaś sprawa trafia do kancelarii komorniczej? W takiej sytuacji to komornik sądowy jest zobowiązany prawidłowo obliczyć wysokość podatku czy składek. Podstawą dokonania rozliczenia jest ustawa z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych. Komornik sądowy powinien zatem odprowadzić wszelkie należności, przy czym w tej sytuacji nie mają zastosowania przepisy o odsetkach ? od nieterminowo uiszczonych składek czy podatku, które egzekwowane są przez komornika sądowego nie należy ich płacić.
Wyjątkiem jest przy tym składka zdrowotna. Na podstawie przepisów w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych składkę na ubezpieczenie zdrowotne ? mimo prowadzonej egzekucji sądowej ? pracownik powinien samodzielnie uiścić na właściwy rachunek bankowy Narodowego Funduszu Zdrowia.
To może Cię również zainteresować
