Osoby zainteresowane powinny zwrócić uwagę na art. 158 Kodeksu pracy. Mowa w nim o tak zwanym urlopie uzupełniającym. Przysługuje on tym pracownikom, którzy wykorzystali przysługujący im urlop na dany rok kalendarzowy i następnie uzyskali w ciągu tego samego roku prawo do urlopu w wyższym wymiarze. Mowa tu zatem o rozróżnieniu długości stażu ? krótszy niż 10 lat uprawnia do urlopu w wymiarze 20 dni, zaś dłuższy niż 10 lat do urlopu w wymiarze 26 dni. Inaczej mówiąc, dodatkowy urlop w wysokości 6 dni dotyczy wszystkich pracowników, którzy nabyli do niego prawo wynikające z upływu większej ilości przepracowanych lat. Warto pamiętać, że urlop ten jest przyznawany zawsze bez żadnych uszczupleń i to nawet w takiej sytuacji, gdyby pracownik nabył do niego uprawnienie ostatniego dnia roku kalendarzowego.
Szkoła i rola ? to się liczy
Warto pamiętać, że do okresu pracy, od którego zależy wymiar urlopu wlicza się między innymi fakt ukończenia szkoły. W zależności od jej rodzaju, pracownikowi ? zgodnie z art. 155 § 1 Kodeksu pracy ? przysługuje odpowiednio:
-
nie więcej niż 3 lata ? z tytułu ukończenia szkoły zasadniczej lub innej równorzędnej szkoły zawodowej,
-
nie więcej niż 5 lat ? z tytułu ukończenia średniej szkoły zawodowej,
-
5 lat ? z tytułu ukończenia średniej szkoły zawodowej dla absolwentów zasadniczych (równorzędnych szkół zawodowych),
-
4 lata ? z tytułu ukończenia średniej szkoły ogólnokształcącej,
-
6 lat ? z tytułu ukończenia szkoły policealnej,
-
8 lat ? z tytułu ukończenia szkoły wyższej.
Warto przy tym pamiętać, że poszczególne okresy nauki nie podlegają sumowaniu. Więcej dni wolnych z tytułu urlopu pracownik nabywa również po zaliczeniu okresu niewykonywania pracy do stażu, od którego bezpośrednio zależy wymiar wakacji. Mowa tu na przykład o prowadzeniu gospodarstwa rolnego czy też pobierania zasiłku dla osób bezrobotnych. Na wyższy wymiar urlopu mogą liczyć także pracownicy, którzy zostali zaliczeni do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności i przepracowali rok po wydaniu im takiego orzeczenia.
Jak udzielać urlopu?
Podmiotem, który zobowiązany jest do udzielenia urlopu jest zawsze ten pracodawca, u którego pracownik uzyskał prawo do urlopu. Wyjątkiem od tej reguły jest na przykład art. 231 Kodeksu pracy. Wskazuje on na możliwość przejścia zakładu pracy na inny podmiot zatrudniający. To właśnie on, z mocy prawa, staje się wówczas stroną w dotychczasowych stosunkach pracy.
Prawo pracy nie wskazuje dokładnie, w jaki sposób pracodawca powinien potwierdzić pracownikowi fakt udzielenia mu urlopu. Trzeba zatem wskazać, że jest to kwestia organizacyjna, która powinna zostać rozstrzygnięta przez zakład pracy, choćby w regulaminie pracy. Jeszcze do niedawna w literaturze przedmiotu panował pogląd, że pracownik może skorzystać z przysługującego mu prawa w dowolnym czasie i ? co ważne ? bez zgody pracodawcy. Pogląd ten został niejako zweryfikowany przez wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 marca 2008 roku (sygn. akt II PK 214/07), w którym stwierdził on, że pracodawca nie musi składać dodatkowych wniosków o urlop, jeżeli w zakładzie pracy został przygotowany plan urlopowy.
Kolejny urlop wypoczynkowy
Z punktu widzenia pracownika ważne jest, że w każdym następnym roku kalendarzowym uzyskuje on prawo do tak zwanego urlopu kolejnego. Oznacza to, że jeżeli w dniu 1 stycznia pozostaje w zatrudnieniu u danego pracodawcy, to właśnie tego dnia uzyskuje uprawnienia urlopowe. Istotna różnica w zestawieniu z pierwszym urlopem jest tu w sposobie jego nabycia. Otóż, taki urlop nabywa się zawsze z góry na poczet zatrudnienia w danym roku kalendarzowym. Nabycie prawa do tego urlopu jest przy tym uwarunkowane tylko tym, że pracownik w dalszym ciągu świadczy pracę na rzecz danego podmiotu zatrudniającego. Wymiar tego urlopu zależy zaś wyłącznie od ogólnego stażu pracownika w okresie przepracowanym w danym roku kalendarzowym.
To może Cię również zainteresować
