Najprościej mówiąc, świadectwo pracy jest dokumentem, który poświadcza ścieżkę kariery zawodowej pracownika. Takie powinno być zawsze przedłożone nowemu pracodawcy, jak również instytucjom, w których były zatrudniony będzie starała się o swoje uprawnienia, które wynikają z rozwiązanego stosunku pracy. Warto przy tym podkreślić, że ten dokument jest jedynym, jaki ma obowiązek pracodawca wydać pracownikowi. To właśnie świadectwo pracy potwierdza przebytą przez zatrudnionego w danej firmie drogę zawodową, jak również dostarcza szczegółowych informacji kolejnemu szefowi w zakresie między innymi wykorzystanego urlopu w danym roku kalendarzowym czy o zajęciu wynagrodzenia.
Obiegówka to nie sposób
Uniknięcie wzajemnych roszczeń umożliwia i uzasadnia wprowadzenie ? zwłaszcza w dużych przedsiębiorstwach ? tak zwanej obiegówki. To wewnętrzny dokument, z którym pracownik odwiedza poszczególne działy w firmie. Otrzymując podpisy od kierowników lub osób uprawnionych, ma pewność, że zdał zarówno sprzęt firmowy, jak i wszelkie dokumenty. I choć taki dokument to zarówno pewność dla pracownika, jak i pracodawcy, że rozliczenie nastąpiło w sposób prawidłowy, to trzeba pamiętać, że w żadnym przypadku brak obiegówki nie umożliwia szefowi wstrzymania wydania świadectwa pracy.
Przekroczenie terminu może kosztować 30 tys. złotych
Co do zasady, pracodawca jest zobowiązany wydać pracownikowi świadectwo pracy w terminie do 7 dni od dnia złożenia stosownego wniosku przez pracownika. Jeżeli nie dopełni on swojego obowiązku, to naraża się na grzywnę. Dzieje się tak dlatego, że brak wydania świadectwa jest wykroczeniem przeciwko podstawowym prawom pracownika. Mowa tu o art. 282 § 3 Kodeksu pracy, który stwierdza, że: ?Kto, wbrew obowiązkowi nie wydaje pracownikowi świadectwa pracy, podlega karze grzywny od 1000 do 30 tys. złotych?. W świadectwie pracy musi być też zawarta pula obowiązkowych informacji.
Co w świadectwie?
Obligatoryjne dane, które należy zamieścić w świadectwie pracy, wymienia art. 97 § 2 Kodeksu pracy. Zgodnie z nim pracodawca zobowiązany jest podać informacje dotyczące okresu i rodzaju wykonywanej pracy, zajmowanych stanowisk, trybu rozwiązania albo okoliczności wygaśnięcia stosunku pracy i ?inne informacje niezbędne do ustalenia uprawnień pracowniczych i uprawnień z ubezpieczenia społecznego?. Dodatkowo konieczne jest wskazanie informacji o ewentualnym zajęciu komorniczym wynagrodzenia pracownika. Warto przy tym pamiętać, że i sam zainteresowany może złożyć wniosek o uwzględnienie w świadectwie takich danych, jak wysokość czy też składniki wynagrodzenia.
Katalog (nie)zamknięty
Pracodawca, który zobowiązany jest wydać pracownikowi świadectwo pracy, powinien też kierować się rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 roku w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy. Znajdzie tam szczegółowe informacje na temat tego, jakie jeszcze informacje należy wyszczególnić w przygotowywanym dla pracownika dokumencie. Wśród przykładowych danych znaleźć można między innymi wytyczne dotyczące wymiaru czasu pracy czy też okresu odbytej czynnej służby wojskowej lub jej form zastępczych. Katalog ten nie jest jednak zamknięty ? w każdym świadectwie znaleźć mogą się dodatkowe informacje zgodnie z ustaleniami stron.
Niedoręczone świadectwo
Warto zauważyć, że pracownik może nie odebrać świadectwa pracy, zaś jego adres zamieszkania, jaki znajduje się w aktach pracowniczych może być nieaktualny. W takim przypadku podmiot zatrudniający jest zobowiązany złożyć dokument ? po wcześniejszej próbie jego dostarczenia ? w aktach osobowych pracownika i to ze skutkiem doręczenia. Dodatkowo w aktach tych musi znaleźć się obowiązkowo kopia wystawionego dokumentu i to już w chwili sporządzania świadectwa pracy.
To może Cię również zainteresować
Świadectwo pracy - co powinno zawierać i kiedy powinniśmy je otrzymać?
