pracodawca powinien zadbać o narzędzia pracy i środki ochrony indywidualnej, które zabezpieczą pracownika przed działaniem szkodliwych czynników. Takie wymogi przed firmami stawia ustawodawca. Odpowiednie przepisy znaleźć można m.in. w Kodeksie pracy. Gdy mowa o środkach ochrony, wskazać należy również na odzież i buty robocze. Te pracodawca nie zawsze będzie musiał dostarczyć podwładnym samodzielnie – czasem wystarczy, że wręczy swoim podwładnym pieniądze, by mogli się samodzielnie w takie zaopatrzyć. Warto jednak zaznaczyć, że w sytuacji, gdy pracownik na danym stanowisku pracy musi posiadać odzież i obuwie robocze, nie jest możliwe dopuszczenie go do pracy bez tych akcesoriów.
Co w Kodeksie pracy?
Zgodnie z art. 2377 § 1 Kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany dostarczyć swojemu podwładnemu nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w Polskich Normach:
- jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu,
- ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy.
Jednocześnie pracodawca może ustalić, na których stanowiskach możliwe będzie korzystanie przez zatrudnionych z ich własnej odzieży i obuwia roboczego. W takiej sytuacji taka odzież i obuwie muszą spełniać wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy. Wyboru nie będzie miał jednak podmiot zatrudniający na stanowiskach związanych z obsługą maszyn, urządzeń technicznych lub na takich stanowiskach, na których świadczenie pracy wiąże się z intensywnym zabrudzeniem lub skażeniem odzieży czy obuwia.
Wytyczne w wewnętrznym regulaminie
Niezależnie od tego, czy pracownicy mogą korzystać w trakcie wykonywania pracy z własnej odzieży i obuwia roboczego, czy też pracodawca dostarczy im te akcesoria, warto by uregulował on powyższą kwestię na poziomie wewnątrzzakładowym, np. w regulaminie obowiązującym w jego firmie. Tam powinny znaleźć się szczegółowe informacje na temat zasad rozliczania się z pracodawcą z przyznanej pracownikowi odzieży, okresu ich użytkowania czy wypłaty ekwiwalentu za korzystanie z własnej odzieży czy utrzymanie jej w czystości.
Warto pamiętać, że takie uregulowanie kwestii korzystania z odzieży roboczej i obuwia rozwiązuje późniejsze spory. Pracownicy będą dokładnie wiedzieli, po jakim czasie mogą wymienić przysługujące im elementy odzieży lub buty i w jakich terminach oraz wysokości otrzymają ekwiwalent za używanie własnych akcesoriów.
Gdy pracodawca zobowiązuje do zakupu
Może zdarzyć się tak, że pracodawca zdecyduje się na zobowiązanie do zakupu odzieży i obuwia roboczego swoich podwładnych. Takie rozwiązanie może być korzystne m.in. z uwagi na fakt, że pracownicy znają swój rozmiar, łatwiej jest im samodzielnie nabyć dopasowane elementy roboczej garderoby. W takim przypadku podmiot zatrudniający jest zobowiązany wyłącznie do tego, by wręczyć swoim podwładnym pieniądze na zakup odzieży i obuwia.
W praktyce może zdarzyć się, że pracownik przekroczy budżet i wyłoży brakującą kwotę z własnej kieszeni. Czy pracodawca musi zwrócić mu różnicę? Zgodnie z przepisami należy rozróżnić dwie sytuacje. Jeżeli pracownik nie mógł nabyć innej (tańszej) odzieży lub obuwia roboczego z uwagi np. na brak rozmiaru, wówczas pracodawca będzie zobowiązany pokryć różnicę w cenie. Jeżeli jednak był to świadomy wybór osoby zatrudnionej, jego przełożony nie będzie zobowiązany wyrównać kosztów zakupu. Ważne jest przy tym to, by nabyte przez pracownika odzież czy buty robocze spełniały wymagania zawarte w Polskich Normach.
To może Cię również zainteresować