Kiedy można mówić o chorobie zawodowej? Zgodnie z przepisami, mówi się o grupie chorób spowodowanych działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia i występujących w zakładzie pracy. Dokładną definicję choroby zawodowej można znaleźć w Kodeksie pracy: „Za chorobę zawodową uważa się chorobę, wymienioną w wykazie chorób zawodowych, jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że została ona spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanych narażeniem zawodowym" (art. 2351).
W praktyce rozróżnia się choroby zawodowe mogące dotyczyć wszystkich pracowników (niezależnie od tego, jaką pracę wykonują), jak i takie, które występują wyłącznie w wybranych grupach zawodowych. Do chorób zawodowych zalicza się m.in. ołowicę, pylicę, zespół cieśni nadgarstka czy gorączkę metaliczną. Ponieważ leczenie takich chorób jest najczęściej długotrwałe, tak ważne jest, by szybko zareagować przy podejrzeniu jej wystąpienia u pracownika.
Jak zgłosić podejrzenie choroby zawodowej?
W Kodeksie pracy pracodawcy mogą znaleźć szczegółowe informacje na temat tego, w jaki sposób należy zgłaszać podejrzenie wystąpienia choroby zawodowej. Podstawową kwestią jest dokonanie stosownego zgłoszenia do państwowego inspektora sanitarnego i okręgowego inspektora pracy.
Podejrzenie choroby zawodowej ma obowiązek zgłosić nie tylko pracodawca. Zobowiązany jest do tego również lekarz czy lekarz dentysta, który rozpoznał chorobę zawodową u pacjenta. W takim przypadku konieczne jest też skierowanie pracownika na odpowiednie badania. Przeprowadzenie takich pozwala na jednoznaczne rozpoznanie choroby zawodowej.
To nie zawsze wina pracodawcy
Pracodawca nie zawsze musi być winien tego, że u jego podwładnego rozpoznano chorobę zawodową. Przyjmuje się, że nawet rygorystyczne przestrzeganie przepisów z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy nie gwarantuje uchronienia pracownika przed rozpoznaniem u niego choroby zawodowej.
Jeżeli choroba zawodowa u pracownika zostanie rozpoznana, pracodawca powinien pamiętać o konieczności ustalenia przyczyn jej powstania wraz z właściwym państwowym inspektorem sanitarnym. Jeżeli jest to możliwe, niezbędne jest także usunięcie czynników powodujących powstanie i rozwój choroby zawodowej. Ważne, by sprawdzić, czy możliwe jest podjęcie środków zapobiegawczych. Pracodawca jest też zobowiązany do zapewnienia realizacji zaleceń lekarskich.
Konieczne jest prowadzenie rejestru
Jednym z obowiązków pracodawcy, po rozpoznaniu choroby zawodowej u pracownika, jest prowadzenie rejestru obejmującego zarówno stwierdzone choroby zawodowe, jak i podejrzenia takich chorób u wszystkich osób zatrudnionych dotychczas w firmie. Taki rejestr jest nie tylko formalnością, lecz także pozwala – na przestrzeni lat – stwierdzić, jaki wpływ na organizm człowieka ma wykonywanie określonej pracy.
Pracownika trzeba przenieść do innej pracy
Jeżeli u pracownika została rozpoznana i potwierdzona choroba zawodowa, to nie może on w dalszym ciągu świadczyć pracy na dotychczasowym stanowisku. W takiej sytuacji konieczne jest jego przeniesienie do innej pracy, przy wykonywaniu której nie będzie narażał się na działanie tego czynnika, który wywołał rozwój choroby zawodowej. Takie przeniesienie jest możliwe przez wydanie przez przełożonego stosownego polecenia służbowego. Z punktu widzenia pracodawcy istotne powinno być to, że podwładnego należy przenieść na stanowisko pracy, na którym pensja nie jest niższa od tej, którą dotychczas otrzymywał lub wypłacać mu dodatek wyrównawczy. Te wypłaca się maksymalnie przez okres 6 miesięcy.
To może Cię również zainteresować
