Uniwersytecki Szpital Dziecięcy w Krakowie opinie

Monika Matura

Zacznę od pozytywnych rzeczy. Fenomenalna Pani doktor z ogromnym zaangażowaniem i podejściem do małego pacjenta. Poświęciła nam mnóstwo czasu i energii. Bardzo empatyczna, uśmiechnięta. Zwyczajnie chciała pomóc. ( Poradnia onkologii hematologii dziecięcej) Panie z rejestracji bardzo uprzejme. Stawały na rzęsach żeby wszystko szło sprawnie. Ogromny Plus za to że cierpliwie wszystko wyjaśniały. Można byłoby popracować nad czasem spędzonym w poradni. Niestety albo mieliśmy pecha albo po prostu tak bywa w poradniach szczególnie takich dużych klinik. Oczekiwaliśmy bardzo długo na przyjęcie nas tego dnia. Kilka godzin pomimo innej godziny umówienia. Natomiast chodź na początku bardzo mnie to frustrowało to jednak podejście Pani Doktor wszystko zrekompensowało.

Dodano: tydzień temu

Polina

Opinia dotyczy oddziału Pediatrii, Reumatologii i Chorób rzadkich. Trafiliśmy z synkiem 2,5 r. na odział prosto z SORu z nieokreślonym bólem w klatce piersiowej. Czas oczekiwania jest długi - potwierdzam, jednak mi się wydaję że to jest kwestia służby zdrowia a nie samych lekarzy. Bardzo spodobało mi się podejście wszystkich ludzi pracujących w szpitalu. Nie ma tu osób przypadkowych. Miłe pielęgniarki które z ogromną cierpliwością pomagały w różnych sytuacjach nawet najtrudniejszych takich jak pobieranie krwi u borykającego dziecka (trzymałyśmy go w czwórce)🙏, lekarzy z doskonałym podejściem którym bez względu na bardzo dobre wyniki badań udało się znaleźć przyczynę bólu 👍, prześliczna Pani z “przedszkola” 💕i inne osoby na tej szpitalnej drodze. Jedyny minus dla mnie - krzesło do spania. Ale to nic. Przeżyję. Najważniejsze jest zdrowe dziecko. Dziękuję

Dodano: 6 miesięcy temu

Andrzej

Niedziela, złamana ręka u dziecka, wypada jechać na świąteczną opiekę. W szpitalu św Rafała nas oschle odprawili, nie przyjmują dzieci, trudno. Natomiast to co przeżyliśmy na Prokocimiu to dopiero szok i niedowierzanie. 🙈 Rejestracja, durny bilet do kolejki, którego nie dano mi nawet schować do kieszeni, już wołają. Od razu do ortopedy (lek. Igor Półtorak, szacun dla Pana za podejście, dzięki), nawet nie dali kawy z automatu wypić, a chciałem się rozgrzać na cały dzień chamskiego oczekiwania. I z tą kawą gonią po rtg, gabinetach, wszędzie przepraszam, że ja z tą kawą, jak jakiś makler w korpo. Po 30 minutach ręka w gipsie i do domu, kawa nadal ciepła. Chylę czoło przed Państwem. Mój Luxmed to przy Was fraszka.

Dodano: 4 tygodnie temu