Zgodnie z obowiązującymi przepisami aktualnie zainteresowane strony mogą zawrzeć umowę o pracę:
-
na czas nieokreślony ? w tym przypadku strony nie muszą wskazywać daty końcowej trwania umowy,
-
na czas określony ? strony określają moment rozwiązania umowy przez wskazanie daty lub zdarzenia,
-
na czas wykonywania określonej pracy ? długość trwania umowy jest uzależniona od okresu, w którym pracownik wykona pracę, na którą umówił się z pracodawcą
-
na czas określony w celu zastępstwa nieobecnego pracownika ? strony określają moment rozwiązania umowy i jest on ściśle związany z powrotem do pracy nieobecnego pracownika.
Każda z powyższych umów może być przy tym poprzedzona umową na okres próbny. Taki wynosi maksymalnie 3 miesiące.
Umowa na czas nieokreślony. To najbardziej pożądana przez pracowników forma umowy o pracę. Dzieje się tak dlatego, że zapewnia ona osobie zatrudnionej najpełniejszą ochronę stosunku pracy. Tego typu umowa wiąże strony bezterminowo. Dla pracownika oznacza to, że ma stabilne zatrudnienie. Najczęściej jednak zawarcie takiej poprzedzone jest podpisaniem umowy na czas określony lub czas wykonywania określonej pracy.
Umowa na czas określony. Jest to jedna z terminowych umów o pracę. Zawierana jest na pewien z góry oznaczony czas. Z punktu widzenia zainteresowanych stron ważne jest, że strony mogą dopuścić do wcześniejszego rozwiązania umowy o pracę, która zawarta została na czas określony dłuższy niż 6 miesięcy. W takim przypadku obowiązuje je wypowiedzenie z zachowaniem 2-tygodniowego okresu.
Umowa na czas określony może zostać wcześniej rozwiązana. Takie rozwiązanie przewidziane jest w Kodeksie pracy, niemniej jednak mowa wyłącznie o ściśle określonym przypadku ? mowa tu o ogłoszeniu upadłości lub likwidacji pracodawcy. Wówczas zastosowanie ma art. 411 § 2 Kodeksu pracy: ?W razie ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy, umowa o pracę zawarta na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy może być rozwiązana przez każdą ze stron za dwutygodniowym wypowiedzeniem?.
Umowa na czas określony może również ulec przedłużeniu z mocy prawa. Mowa tu o takiej sytuacji, w której została ona zawarta z pracownicą w ciąży i uległaby rozwiązaniu po upływie trzeciego miesiąca ciąży.
Umowa na czas zastępstwa nieobecnego pracownika. To szczególny rodzaj umowy na czas określony. Z punktu widzenia pracowników ważne jest, że może być ona rozwiązywana na mocy porozumienia stron lub bez wypowiedzenia. Okres wypowiedzenia przy tej umowie jest równy 3 dniom roboczym. Warto też pamiętać, że znaczącą różnicą w stosunku do umowy na czas określony jest to, że ta umowa nie ulega przedłużeniu do dnia porodu.
Umowa na czas wykonywania określonej pracy. To również odmiana umowy terminowej. Istotne jest tu zadanie, które wykonać ma pracownik. Istotnym punktem formalnym tej umowy jest to, że nie ma możliwości wcześniejszego jej rozwiązania.
Umowa na czas próbny. Po taką umowę chętnie sięgają pracodawcy, którzy nie są pewni umiejętności kandydata lub chcą sprawdzić, jak pracuje on w grupie. Warto też podkreślić, że jest ona korzysta dla osoby zatrudnionej, gdyż pozwala jej zapoznać się z obowiązkami w firmie i określić, czy będzie im w stanie podołać. Umowa na czas próbny może przy tym trwać najdłużej 3 miesiące. Potem strony, jeżeli są zainteresowane dalszą współpracą, powinny podpisać umowę o pracę na czas terminowy lub umowę o pracę na czas nieokreślony.
To może Cię również zainteresować